υποληρώ

-έω, Α

1. (για πρόσ.) βρίσκομαι σε κάπως ταραγμένη διανοητική κατάσταση, είμαι ὑπόληρος*

2. (για θεωρία, σκέψη, έκφραση) είμαι κάπως παράλογος ή ανόητος («ὑποληρούσης ἤδη τι αὐτοῑς τῆς γνώμης», Αιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + ληρῶ «παραληρώ, παραμιλώ, λέγω ανοησίες» (< λῆρος [Ι])].